E di që ndoshta është tepër vonë për të kërkuar falje, por ju kërkoj shumë falje. Unë na tradhtova, ose më mirë, personi që ishim 0 vjet më parë. Nuk duhej të përfundonim kështu. Por as unë dhe as ju nuk guxonim të ndryshonim. E di që i vetmi fajtor këtu jam unë dhe sido që të them nuk do të kompensojë atë që bëra, por kërkoj falje për gjithçka. Si gjendja jote aktuale, ashtu edhe fëmijëria jote e veshur rozë e ulur në atë stol 0 vjet më parë ishin fati im më i madh në këtë jetë. Ti je përjetësia ime, Selin. Do të doja të mund të fillonim nga e para, por asnjëri prej nesh nuk kishte energji për këtë. E mbani mend historinë e universit që ju thashë? Po e them këtë duke supozuar se ju kujtoni se ne jemi fati i përjetshëm i njëri-tjetrit. Fakti që jeta vazhdon të na bashkojë nuk më bën mua të pakënaqur, por po të bën ty të pakënaqur. Unë nuk do të gënjej, ju keni ndryshuar. Por mendoj se ndiheni më mirë në këtë mënyrë, dhe kjo është gjëja e rëndësishme, apo jo? Unë jam duke u larguar për mirë. Për në Tiranë. Doje që ta distanconim sadopak lidhjen tonë të pandashme të fatit dhe unë do të bëj si të thuash, mos u shqetëso. Por faleminderit për çdo moment që kemi kaluar deri tani, ata ishin të gjithë argëtues dhe të veçantë. Kujdesu për veten dhe nëse na vjen ndërmend, shiko qiellin se kështu do të bëj